Ferm en respectvol zoekt hij mijn grenzen op

Ik rijd de lange weg naar huis terug. Ik ben totaal ontspannen en voel me vervuld. Wat is me zojuist overkomen? Heb ik dit echt gedaan? Met een man die ik slechts enkele malen ontmoet heb maar op de één of andere manier compleet vertrouw. Ja, ik heb gedaan wat ik nooit dacht ooit te doen en jeetje..wat heb ik genoten.

Net als veel vrouwen om me heen, heb ik af en toe het gevoel dat mijn leven één grote race is. Een gezin, een eigen bedrijf, sporten en een actief sociaal leven. Combineer dat met de drive om alles goed te doen en onder controle te houden. Door de jaren héén was ik langzaam veranderd in een wandelend hoofd. Alles bedenken, regelen en beredeneren. De verbinding met mijn lijf was ik helemaal kwijt. En dat terwijl ik van nature juist altijd een heel lijfelijk iemand geweest ben.

In de zoektocht naar “me weer thuis voelen in mijn eigen lijf” kwam ik via dansen en yoga terecht op een workshop “Kracht van vrouwelijke sensualiteit”. Daar raakte ik in gesprek met een dame die me vol passie vertelde over de hobby die haar het gevoel van bevrijding had gegeven: Shibari, de oude Japanse knoopkunst. Ik kon me er niks bij voorstellen. Het idee om vastgebonden te worden, benauwde me. Maar haar enthousiasme was aanstekelijk en ik ben een nieuwsgierig mens. Ik ging op onderzoek. Op internet kwam ik een filmpje tegen dat een mooi beeld gaf van hoe het zou kunnen gaan. vastbinden op basis van respect en verbinding. Dit wilde ik toch wel proberen.

Binnen no time was ik verkocht. Wat een ervaring. Het strakke van de touwen, de zachtheid van Æbele’s aanraking, de geur van het henneptouw. Hier vond ik mijn ontspanning op een manier die ik nooit verwacht had. Langzaamaan merkte ik dat ik meer uit mijn hoofd en in mijn lijf kwam. Daarmee werd het verlangen om mijn lijf weer volledig te voelen nog sterker. Dat verlangen besprak ik met Æbele. Ik ben gewend om altijd in controle te zijn. Daardoor vind ik het inmiddels behoorlijk moeilijk om die controle aan een ander over te laten. En dat is nu juist wat me zo heerlijk lijkt; even de controle helemaal loslaten.

Het was tijd voor een volgende stap. Ik maakte een afspraak voor een domination sessie met Æbele. Ik had het met mijn hoofd bedacht. Toen de geplande datum dichterbij kwam, vond mijn lijf het toch wel heel erg spannend. Ik had al eerder een sessie bij Æbele had gedaan. En ook voor deze sessie hadden we weer duidelijke afspraken hadden gemaakt over onze grenzen. Daarom kon ik erop vertrouwen dat ik bij hem in goede handen zou zijn.

Hij stuurde appjes in aanloop op de afspraak. Opdrachten die duidelijk maakten wie er in controle zou zijn tijdens onze sessie. Opdrachten die hem een inkijkje gaven in mijn diepste verlangens. De zenuwen gierden door mijn lijf, maar tegelijk was ik klaar om los te laten en me over te geven aan wat komen zou. En dat was een overweldigende ervaring die me diep raakte.

In een ruimte vol kaarslicht en prachtige muziek, strak omwonden in het henneptouw ontmoet ik een kant van mezelf die ik nog niet kende. Æbele is ferm maar respectvol, krachtig en liefdevol. Hij zoekt mijn grenzen op. Hoe ver ben ik bereid los te laten? Hoe diep is mijn vertrouwen om hem mij te laten domineren? En hoe reageer ik op pijn?

Ik zit geblinddoekt op mijn knieën met mijn handen boven mijn hoofd vastgebonden. Mijn armen worden via een balk omhooggetrokken, de touwen spannen zich steeds strakker om mijn polsen. Met elke opdracht gefluisterd in mijn oor, iedere strakke knoop op mijn huid en stevige tets op mijn billen voel ik mezelf rustiger worden. Mijn lijf doet iets wat het eigenlijk nooit doet, het geeft zich over. Ik voel spieren zich ontspannen, gedachten ontsnappen en ruimte ontstaan. Voor dit moment, in het hier en nu zijn mijn zorgen weg. Ik laat mijn oordelen varen. De schaamte over mijn lijf glijdt van me af. Ik mag zijn wie ik ben. Ik voel me wegzakken in een overweldigend warm gevoel van pure ontspanning en genot. Intens genieten zonder iets te moeten, zonder iets te geven, zonder schuldgevoel. Dit is helemaal nieuw voor me.

Met mijn hoofd leeg en hart vol rijd ik door het donker terug naar huis. Dankjewel Æbele, tot snel!

Liefs Eef