Ik zweef

Oh mijn god, waar heb ik mezelf nu in gegooid? Wat gaan we precies doen? Wil ik dit echt? Wat als ik helemaal ingebonden, ineens paniek krijg? Vertrouw ik hem echt? Onverwachts is de 24 uur voor mijn Shibari sessie het aller spannendste. Slapen lukt nauwelijks, mijn oren suizen en mijn hart bonkt. Toch klop ik aan. Na een warme welkomstknuffel en eenmaal geïnstalleerd op zijn zolder voel ik me per ademhaling kalmer worden. Over mijn voorzichtigheid en tere staat van zijn heb ik van te voren uitgebreid met Æbele gesproken. Het is oké en welkom. We doen een op mij aangepaste sessie. Gelukkig.

Eenmaal in verbinding met Æbele ervaar ik acceptatie van al mijn hart en hoofd geraas. Tijdens ons relaxte afstemmingsgesprek worden langzaam de nieuwsgierigheidskriebels weer wakker. We bespreken mijn werkelijke behoeften. We hebben het over mijn grenzen en uitdagingen op het gebied van sensualiteit, relaties en seks. Heerlijk om daar binnen een helder kader met een aanwezige, ervaren man over te praten. Het luisteren naar zijn levenshouding, pad en eigen relatie inspireert en werkt bevrijdend. Als werkelijk alles mag en kan en welkom is vanuit liefdevol bewustzijn, juist op het gebied van seksualiteit en relaties, is dat magisch!

Het thema waar ik zelf mee in het reine aan het komen ben is mijn neiging me moederlijk op te stellen richting mannen. Vaak zijn het mannen met emotionele zwaarte. Mijn strategie is de sterkere, de healer, te willen zijn en daarmee controle te houden. Dat eist een hoge tol. Ik ben net moeder geworden en er veranderde veel in mijn leven. Ik wil mijn lichaam op een bijzondere manier welkom heten in haar nieuwe vorm. Ik wil mijn sensualiteit herontdekken. Ik raakte geprikkeld door de site shibariervaren.nl. Ik wist dat daar voor mij een deel van de sleutel zit. Het loslaten, ontvangen, even niets hoeven. Een ander volledig in de lead laten. Durven vertrouwen en me laten dragen. Van die kwaliteit van overgave wil ik proeven.

Na ruim een half uur kennismaken en afstemmen gaf ik zelf aan: ‘okay, lets do this.’ Ik ben klaar.

Ik vlieg naar een andere dimensie waarin tijd en ruimte grotendeels verdwijnen.

De oer geur van de touwen. Een verfijnd weefsel strak om mijn vlees. Vrijwillig zit ik vast, de schaamte voorbij. Ik voel de warme lijfelijke aanwezigheid van een man. Handen op mijn rug. Nederig buig ik naar het leven. Het touw wordt met een ferme ruk los gezwiept, oeff. Daarna streelt het touw subtiel langs mijn lies. Oh wat is dit heerlijk. Ineens ben ik weer vast getoverd, een heftige sensatie in mijn been, zijn adem op mijn rug. Zorgzaam checkt hij, ‘alles oké?’. Ja! Ik wil hierin mee, dieper ademen, verder strekken. Druk, ik wil druk voelen. Mijn lijf doet zeer van al mijn zorgen. Ik kreun en adem door de pijn heen. Met mijn neus tegen de grond, voel ik hoe ik volledig wordt vastgebonden, mijn benen, mijn armen en zelfs mijn haar.

Goh, hier lig ik dan; een vrijwillig vastgebonden vrouw, vrij van verhalen.

Aaigh, zucht, tijdloos, stilte, vrede. Ik zweef.

Ik gun iedereen zo’n bevrijdende knoping en ontknoping op je pad naar heelheid. Het loskomen uit de touwen is minstens zo zalig als erin komen.

Loes